THEODORICUS — I. THEODORICUS Dux Lotharinigiae, fortitudine inclitus, fil. Gerhardi Ducis, qui primus Ducatum iure hereditariô ad posteros transmisit; tam directâ lineâ, quam laterali. Unde Simoni II. Duci absque lieberis defuncto, successit A. C. 1207.… … Hofmann J. Lexicon universale
aþal- — *aþal germ., Substantiv: nhd. Vornehmheit?, Mannesart?, Sippenhaupt?; ne. nobility?, manliness?, chieftain?; Rekontruktionsbasis: got.; Quelle: Personenname (4. Jh.); Weiterleben: got. Athalarīcus, Personenname … Germanisches Wörterbuch
Tuluin — (ou Tulwin; Tulvin), né dans la seconde moitié du Ve siècle, est un prince et un « dux » ostrogoth, un chef militaire, général de l armée ostrogothe sous le règne en Italie du roi Théodoric le Grand (493 526). Sommaire 1 Biographie … Wikipédia en Français
Аталарих — (готск. Aþalareiks; лат. Athalaricus) (516(0516) 2 октября 534) король остготов, правил в 526 534 годах. Сын Эвтариха и Амаласунты, дочери Теодориха Великого. Аталарих наследовал престол в 10 летнем возрасте после смерти… … Википедия
Johannes Athalarich — (griechisch Ιωάννης Αθαλάριχος, Ioannes Athalarichos, lat. Ioannes Athalaricus; * um 600; † 637 auf der Insel Prinkipo) war ein illegitimer Sohn des oströmischen Kaisers Herakleios und Usurpator in Konstantinopel. Ende 623 oder Anfang 624… … Deutsch Wikipedia
PORPHYROGENITI seu PORPHYRETICI — PORPHYROGENITI, seu PORPHYRETICI apud Constantinopolitanos olim dicti sunt, Imperatorum ac Regum liberi, quasi in purpura seu Patre Imperatore vel Rege, nati; quos in Imperio natos, interpretatur Chunradus Urspergensis. Latinis Purpurati. Senator … Hofmann J. Lexicon universale
Adel — 1 Sm vornehmes Geschlecht std. (8. Jh.), mhd. adel m./n., ahd. adal Stammwort. Aus g. * aþala n., das sonst nur in anord. ađal n. bezeugt ist, als Vorderglied auch im Altsächsischen und vielleicht in gotischen Namen (Athalaricus) auftritt, aber… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
athala — (*) [akin to Ger Adel] : nobility. Comp. Athalaricus … Gothic dictionary with etymologies
rīka- Ⅰ — *rīka , *rīkaz, *rīkja , *rīkjaz germ., stark. Maskulinum (a): nhd. Herrscher; ne. ruler (Maskulinum); Rekontruktionsbasis: got., ae.; Quelle: Personenname (4. Jh.); Interferenz: Lehnwort ke … Germanisches Wörterbuch